JUYST
JUYST Accountancy Belastingadvies, IT-audit, HR-advies, Business Coaching
Het ministerie van Financiën maakte het Handboek Controle van de Belastingdienst openbaar na een WOB-verzoek. In het document staan de grondslagen voor de aanpak en uitvoering van het controleproces.
Alle medewerkers bij alle vormen van controle moeten gebruik maken van het handboek. In 2013 maakte de Belastingdienst al een oude versie (2009) van het document openbaar. Het handboek is in 2016 geactualiseerd.
Bron: Belastingdienst
Met de geleidelijke invoering van horizontaal toezicht zou ook de rol van de NZa moeten veranderen. Nu opereert de toezichthouder nog als een rechercheur, door controle achteraf. Maar eigenlijk zou de NZa de rol van wijkagent moeten hebben, die meedenkt met zorgaanbieders en zorgverzekeraars.
Dat betoogde Michael Ehlen, manager finance & control van het Laurentius Ziekenhuis, tijdens het HEAD-congres op 9 juni in Houten. En het is precies wat de autoriteit ook gaat doen, zo liet Loes de Maat, directeur toezicht en handhaving van de NZa weten. “Wij gaan graag de wijk in.”
Tijdens een workshop en een plenaire sessie werd de stand van zaken over horizontale samenwerking tussen zorginstellingen en verzekeraars duidelijk. In plaats van controle achteraf zijn zorginstellingen straks zelf verantwoordelijk voor de juistheid van hun declaraties, en maken daarover afspraken met zorgverzekeraars en gemeenten. Zo’n 80 procent van de aanwezigen gaven aan dat organisaties moeten streven naar horizontaal toezicht. Iets meer dan 50 procent van de financials hebben daarover met hun bestuurders gesproken. En 7 procent weet dat een zorgverzekeraar of externe financier binnen de zorgorganisatie investeert in horizontaal toezicht. CZ, Menzis en VGZ werken in totaal samen met tien ziekenhuizen en vijf ggz-instellingen.
Het doel van de horizontale samenwerking is dat de patiënt in één keer op het juiste moment de juiste factuur krijgt, zo benadrukken Michael Ehlen en Tamara Backx, manager control operations bij CZ. Het Laurentius en CZ zijn in februari 2015, als een van de eersten, een samenwerkingsverband begonnen. Ze keken samen in het systeem van het ziekenhuis om op basis daarvan een risicomatrix op te stellen. De meeste winst zit in het voorkomen van registratiefouten.“Het vraagt wel wat vertrouwen om een zorgverzekeraar in je systeem te laten kijken”, vertelt Ehlen. “Misschien zag CZ wel dingen die ze niet moesten zien.” Maar daar kun je afspraken over maken, vindt de manager finance & control. “Het gaat om transparantie en wederzijds vertrouwen. Dat moet je laten zien”, vindt Tamara Backx. Het Laurentius en CZ hebben de NZa al in de rol van wijkagent ‘gedwongen’, vertelt Ehlen. “We gingen samen naar de NZa als we er niet uit kwamen over de declaratieregels.”
Het streven naar horizontaal toezicht en heldere facturen heeft het Laurentius tot nu toe 50.000 euro gekost. De zorgverzekeraar betaalt daar niet aan mee. Michael Ehlen: “Dat is prima. Daar hebben we ook niet om gevraagd. Je moet ons ook niet vragen naar onze business case. Het kost ons nú meer dan het oplevert, maar straks niet meer. Denken we.”
De Gelre Ziekenhuizen doen nu een pilot samen met het Erasmus MC, de Sint Maartenskliniek, KPMG, Zilveren Kruis en VGZ, zo vertelt Theofiel Jetten, directeur sales van de Gelre Ziekenhuizen. “Een van de grootste voordelen is dat je inzicht en overeenstemming krijgt over de norm en de te controleren risico’s”, aldus Jetten. Het is overigens ondoenlijk om horizontaal toezicht toe te passen op alle risico’s, oordeelt hij. Net als het ondoenlijk is om alle fouten uit te sluiten. “Je moet een bepaalde foutmarge accepteren”, zegt Jetten. “Anders steek je teveel tijd en moeite in marginale verbetering.”
Een andere voorwaarde om horizontaal toezicht te doen slagen is misschien uniformering, zo vindt Loes de Maat. Maar Ehlen is te ongeduldig om te wachten op landelijke afspraken. ‘Hou het klein’, is zijn boodschap aan de aanwezige zorgfinancials. “We maken gewoon afspraken met CZ. Als die ze accepteren, dan zullen andere verzekeraars wel meegaan.” De NZa staat daar ook zo in, zegt Loes de Maat. “Het moet niet ingewikkeld worden. Wij willen regelrust en regeleenvoud.”
Bron: skipr.nl
Op LinkedIn is door Henk Roosendaal een interessante vraag opgeworpen: Vennootschapsbelasting en steekproef. Zinvol of zinloos? Hierna een poging om op deze vraag antwoord te geven.
Elke euro in de administratie is gerelateerd aan een concrete financiële ’transactie’. Transacties behoren op hun beurt tot een cluster van activiteiten die al dan niet kwalificeren als belastingplichtig voor de vpb. Het doel van de steekproef is om na te gaan of activiteiten van materiële omvang (de materialiteit is door de belastingdienst gedefinieerd in de Controle Aanpak Belastingdienst, pag. 24) mogelijk ten onrechte niet in de aangifte vpb zijn meegenomen.
Als de medewerkers van de gemeente en/of hun adviseur een jaarlijks analyse maken van de vpb-plichtige activiteiten die exact aansluit bij de feiten die in de financiële administratie vastliggen, levert de steekproef geen nieuwe inzichten op. Wél het aantoonbare controlebewijs dat de analyse volledig is geweest. Anders gezegd, het bewijs dat er bij de analyse geen materiële vpb-plichtige activiteiten over het hoofd zijn gezien. Alleen dit gegeven is al een waardevolle aanvulling op de analyse.
In de praktijk blijkt echter dat het beeld van medewerkers en/of adviseur regelmatig niet aansluit bij de feiten in de financiële administratie. De omvang en complexiteit van de activiteiten en de enorme hoeveelheid vastleggingen die dit met zich meebrengt vertroebelen het beeld op de relevante fiscale feiten. Feitenonderzoek is de oplossing voor het helder krijgen van dit beeld. Dit speelt niet alleen in het fiscale werkveld. Ook binnen de accountancy is al geruime tijd duidelijk dat een benadering die is gebaseerd op louter risico-analyse (inschattingen van mensen over financiële feiten), onvoldoende waarborgen biedt voor een adequate controle op de betrouwbaarheid van de financiële verantwoording. De vele boekhoudschandelen die dit tot gevolg hebben gehad zijn een illustratie hiervan. Het antwoord in de accountancy is geweest dat er (weer) méér feitenonderzoek moet plaatsvinden.
De statistische steekproef is een techniek om dat feitenonderzoek mee vorm te geven, naast bijvoorbeeld (in toenemende mate) het uitvoeren van data-analyses. Een combinatie van deze technieken levert concreet bewijs op over financiële- en fiscale duiding van geldeenheden in de financiële administratie. Als belastingplichtige hoef je niet persé feitenonderzoek in het kader van het monitoren van de fiscale interne beheersing uit te voeren. De belastingdienst geeft echter wel nadrukkelijk aan dat zij statistische steekproeven en data-analyse in dit kader belangrijk vinden. Lees in dit verband de Leidraad Grote Ondernemingen hoofdstuk 7.5.
De trekkingstechniek van de statistische steekproef borgt dat de te onderzoeken steekproef dezelfde kenmerken en opbouw kent als de onderzoekspopulatie (de financiële administratie). De omvang van de steekproef is alleen veel kleiner. Elke euro in de steekproef zegt iets over de transactie, respectievelijk het cluster waartoe hij behoort. De steekproef is zo opgezet dat er geen onjuist geclassificeerde vpb-euro’s ontdekt mogen worden. Een onjuiste classificatie is in dit verband dat de transactie waartoe de euro behoort ten onrechte niet in de vpb-aangifte van de gemeente is meegenomen, terwijl dat wel had gemoeten. De steekproef moet dus ‘schoon’ zijn.
Worden bij onderzoek van de getrokken euro’s tóch fouten gevonden, dan kan met 95% zekerheid worden geconcludeerd dat het fiscale beheersingsraamwerk van de gemeente heeft gefaald bij het correct detecteren en rubriceren van de financiële transacties voor de vpb. De foutanalyse geeft vervolgens belangrijke aanwijzingen voor de oorzaak van de fout, of richting aan nader onderzoek.
Wilt u weten wat Juyst kan betekenen bij het toepassen van steekproeven en data-analyse bij het monitoren van een fiscaal beheersingsraamwerk? Neem dan vrijblijvend contact op. Wij zijn graag bereid in een gesprek een nadere toelichting te verstrekken.
