Algemeen

In 2016 is de Wet Deregulering Beoordeling Arbeidsrelaties (DBA) ingevoerd. Met deze wet zijn de verklaringen arbeidsrelatie (VAR) afgeschaft. De wet DBA heeft geleid tot onrust en discussie, met als gevolg de instelling van een handhavingsmoratorium. De Belastingdienst kon als gevolg daarvan bij opdrachtgevers alleen bij kwaadwillendheid corrigeren op de kwalificatie van de arbeidsrelatie voor de loonheffingen. Het handhavingsmoratorium is een aantal keren aangepast. 

Per 1 januari 2025 is het handhavingsmoratorium beëindigd. Met ingang van die datum gelden bij de handhaving op de kwalificatie van de arbeidsrelatie voor de loonheffingen de normale regels voor het opleggen van correctieverplichtingen, naheffingsaanslagen en boetes. Correcties met terugwerkende kracht gaan niet verder dan tot de datum van de opheffing van het handhavingsmoratorium, tenzij sprake is van kwaadwillendheid of als een eerder gegeven aanwijzing niet is opgevolgd. De ‘zachte landing’, waarbij boetes en strengere handhaving tijdelijk worden uitgesteld, geldt nog tot eind 2025 als overgangsperiode. Per januari 2026 vervalt deze regeling, gevolgd door een volledig herstel van handhavingsbevoegdheden.

Als de Tweede en Eerste Kamer instemmen, treedt op 1 juli 2026 de Wet verduidelijking beoordeling arbeidsrelaties en rechtsvermoeden (Vbar) in werking. De Vbar verduidelijkt de criteria over wanneer iemand werknemer is en wanneer iemand als zelfstandige werkt, maar wijzigt ze inhoudelijk niet ten opzichte van de nu geldende gerechtelijke uitspraken. 

Daarnaast kunnen zzp’ers die minder dan € 36 per uur verdienen straks stellen werknemer te zijn en een beroep doen op de bijbehorende rechten. Als de zzp’er een beroep op het vermoeden heeft gedaan, dan is het aan de opdrachtgever om aan te tonen dat er toch geen sprake is van een arbeidsovereenkomst en dat er als zelfstandige wordt gewerkt. Het uurtarief waaronder het rechtsvermoeden geldt, wordt ieder jaar aangepast aan de stijging van het minimumloon. Het bedrag wordt naar boven afgerond op hele euro’s.

De btw op bedrijfsmiddelen komt in aftrek naar gelang de mate van het gebruik voor btw-belaste prestaties. Als de mate van het gebruik voor belaste prestaties verandert, moet de aftrek worden herzien (als het verschil groter is dan 10%). Voor onroerende zaken is de herzieningstermijn negen jaar, volgend op het jaar van ingebruikname. Voor roerende zaken, waarop wordt afgeschreven, bedraagt de herzieningstermijn vier jaar volgend op het jaar van ingebruikname. 

De herziening kan op de volgende manier in de laatste aangifte van het jaar worden verwerkt: 

• Te veel btw afgetrokken?
  Geef de herziening aan als een extra bedrag af te dragen btw, in rubriek 1 van de btw-aangifte.
• Te weinig btw afgetrokken?
  Geef dit extra bedrag aan als voorbelasting, in rubriek 5b van de btw-aangifte.

Voor diensten aan onroerende zaken geldt vanaf 1 januari 2026 een herzieningsregeling. Deze diensten worden (inclusief het jaar van ingebruikname) vijf boekjaren gevolgd, waarbij de btw-aftrek gedurende die periode in overeenstemming wordt gebracht met het gebruik van de onroerende zaak voor belaste of vrijgestelde prestaties. 

Een dienst valt onder de herziening als aan de volgende drie voorwaarden wordt voldaan: 

• De dienst komt gedurende meerdere jaren ten goede aan de onroerende zaak. 
• De vergoeding voor de dienst is minimaal € 30.000 (exclusief btw). 
• De dienst is op of na 1 januari 2026 in gebruik genomen.

De start van de herzieningstermijn is gekoppeld aan het moment van ingebruikname van de dienst. De drempel voorkomt dat een ondernemer die over een periode van vijf jaar los van elkaar meerdere (zeer) kleine verbouwingen laat uitvoeren, wordt geconfronteerd met evenzoveel verschillende herzieningstermijnen.

De voorgenomen verhoging van het lage btw-tarief (9% → 21%) gaat niet door voor cultuur, media en sport. De btw op logies gaat in 2026 wel omhoog. Doet een klant in 2025 al een betaling voor logies die plaatsvindt in 2026 of later? Dan geldt meteen het tarief van 21% btw. Dit geldt ook bij vouchers voor enkelvoudig gebruik die bestemd zijn voor logies in 2026 of later. Bijvoorbeeld bij een cadeaubon voor een overnachting in een hotel in 2026.

Voor gemeenten kan dit ook spelen bij vluchtelingenopvang waarvoor momenteel het verlaagd tarief wordt toegepast. 

Werkgevers die een auto van de zaak beschikbaar stellen aan werknemers, krijgen vanaf 1 januari 2027 te maken met een nieuwe fiscale maatregel. Het gaat om een zogenoemde pseudo-eindheffing van 12% op de cataloguswaarde van personenauto’s die op fossiele brandstof rijden en (mede) privé worden gebruikt. De pseudo-eindheffing geldt alleen voor personenauto’s met CO₂-uitstoot, zoals benzine-, diesel- en hybride auto’s. Elektrische auto’s zijn dus uitgezonderd. Ook motoren en bestelauto’s vallen buiten de regeling.

Een voorwaarde voor toepassing van de regel is dat sprake is van een werkgever-werknemerrelatie. In de praktijk betekent dit dat ook dga’s met een auto op de balans onder deze regeling kunnen vallen. De maatregel geldt niet voor de auto van de IB-ondernemer. De heffing bedraagt 12% van de cataloguswaarde, ongeacht het daadwerkelijke privégebruik. Dus ook woon-werkverkeer telt mee. Voor elke maand waarin de auto ten minste 1 dag ter beschikking is gesteld, is de pseudo-eindheffing voor die gehele maand (1/12) verschuldigd. Werkgevers mogen de kosten voor deze eindheffing niet verhalen op de werknemers. Voor auto’s ouder dan 25 jaar wordt gekeken naar de waarde in het economisch verkeer. De werknemer merkt geen verschil wat betreft zijn loonstrook.

Voor auto’s die al voor 1 januari 2027 ter beschikking zijn gesteld, geldt een overgangsregeling. Tot 17 september 2030 is dan nog geen pseudo-eindheffing verschuldigd. Dit lijkt ver weg, maar komt snel dichterbij. Zeker omdat leasecontracten vaak een looptijd van meerdere jaren hebben.

De Kennisgroep loonheffing algemeen heeft een standpunt ingenomen over de toepassing van de nihilwaardering voor werkplekvoorzieningen (in casu parkeren tijdens vakantie).

Een werkgever is eigenaar van een voor consumenten toegankelijke parkeergelegenheid waar tegen betaling kan worden geparkeerd. De werkgever is voornemens om haar werknemers toe te staan daar eenmaal per jaar maximaal drie aaneengesloten weken hun eigen auto gratis te parkeren, bijvoorbeeld tijdens hun vakantie. Het parkeren kost € 16 per dag. De parkeergelegenheid bevindt zich niet op het bedrijfsterrein van het kantoor waar de betreffende werknemers werkzaam zijn, maar in de omgeving hiervan.

De conclusie van de kennisgroep is dat het gratis vakantieparkeren niet onder de regeling voor nihilwaarderingen valt. Het gaat hier om een substantieel privévoordeel, dat niet in relatie staat tot het arbeids- of bedrijfsproces. De parkeervoorziening bevindt zich bovendien niet op het bedrijfsterrein en voldoet daarmee niet aan de definitie van een werkplek. Het voordeel van € 16 per dag wordt daarom als belast loon in natura aangemerkt.

Vanaf 2026

Een werkgever kan op dit moment nog vertrouwen ontlenen aan de bepalingen in het Handboek loonheffingen 2025. De huidige tekst van het handboek maakt hierbij geen onderscheid waarvoor en wanneer de werknemer gebruikmaakt van de parkeergelegenheid. Het Handboek wordt op dit punt in 2026 gewijzigd. Tot de publicatie van het Handboek 2026 kunnen werkgevers uitgaan van de huidige bepalingen in het voordeel van werknemers.

KG:204:2025:18 Parkeren tijdens vakantie | Kennisgroepen