Met de geleidelijke invoering van horizontaal toezicht zou ook de rol van de NZa moeten veranderen. Nu opereert de toezichthouder nog als een rechercheur, door controle achteraf. Maar eigenlijk zou de NZa de rol van wijkagent moeten hebben, die meedenkt met zorgaanbieders en zorgverzekeraars.
Dat betoogde Michael Ehlen, manager finance & control van het Laurentius Ziekenhuis, tijdens het HEAD-congres op 9 juni in Houten. En het is precies wat de autoriteit ook gaat doen, zo liet Loes de Maat, directeur toezicht en handhaving van de NZa weten. “Wij gaan graag de wijk in.”
Streven
Tijdens een workshop en een plenaire sessie werd de stand van zaken over horizontale samenwerking tussen zorginstellingen en verzekeraars duidelijk. In plaats van controle achteraf zijn zorginstellingen straks zelf verantwoordelijk voor de juistheid van hun declaraties, en maken daarover afspraken met zorgverzekeraars en gemeenten. Zo’n 80 procent van de aanwezigen gaven aan dat organisaties moeten streven naar horizontaal toezicht. Iets meer dan 50 procent van de financials hebben daarover met hun bestuurders gesproken. En 7 procent weet dat een zorgverzekeraar of externe financier binnen de zorgorganisatie investeert in horizontaal toezicht. CZ, Menzis en VGZ werken in totaal samen met tien ziekenhuizen en vijf ggz-instellingen.
Vertrouwen
Het doel van de horizontale samenwerking is dat de patiënt in één keer op het juiste moment de juiste factuur krijgt, zo benadrukken Michael Ehlen en Tamara Backx, manager control operations bij CZ. Het Laurentius en CZ zijn in februari 2015, als een van de eersten, een samenwerkingsverband begonnen. Ze keken samen in het systeem van het ziekenhuis om op basis daarvan een risicomatrix op te stellen. De meeste winst zit in het voorkomen van registratiefouten.“Het vraagt wel wat vertrouwen om een zorgverzekeraar in je systeem te laten kijken”, vertelt Ehlen. “Misschien zag CZ wel dingen die ze niet moesten zien.” Maar daar kun je afspraken over maken, vindt de manager finance & control. “Het gaat om transparantie en wederzijds vertrouwen. Dat moet je laten zien”, vindt Tamara Backx. Het Laurentius en CZ hebben de NZa al in de rol van wijkagent ‘gedwongen’, vertelt Ehlen. “We gingen samen naar de NZa als we er niet uit kwamen over de declaratieregels.”
Business case
Het streven naar horizontaal toezicht en heldere facturen heeft het Laurentius tot nu toe 50.000 euro gekost. De zorgverzekeraar betaalt daar niet aan mee. Michael Ehlen: “Dat is prima. Daar hebben we ook niet om gevraagd. Je moet ons ook niet vragen naar onze business case. Het kost ons nú meer dan het oplevert, maar straks niet meer. Denken we.”
Risico’s
De Gelre Ziekenhuizen doen nu een pilot samen met het Erasmus MC, de Sint Maartenskliniek, KPMG, Zilveren Kruis en VGZ, zo vertelt Theofiel Jetten, directeur sales van de Gelre Ziekenhuizen. “Een van de grootste voordelen is dat je inzicht en overeenstemming krijgt over de norm en de te controleren risico’s”, aldus Jetten. Het is overigens ondoenlijk om horizontaal toezicht toe te passen op alle risico’s, oordeelt hij. Net als het ondoenlijk is om alle fouten uit te sluiten. “Je moet een bepaalde foutmarge accepteren”, zegt Jetten. “Anders steek je teveel tijd en moeite in marginale verbetering.”
Regeleenvoud
Een andere voorwaarde om horizontaal toezicht te doen slagen is misschien uniformering, zo vindt Loes de Maat. Maar Ehlen is te ongeduldig om te wachten op landelijke afspraken. ‘Hou het klein’, is zijn boodschap aan de aanwezige zorgfinancials. “We maken gewoon afspraken met CZ. Als die ze accepteren, dan zullen andere verzekeraars wel meegaan.” De NZa staat daar ook zo in, zegt Loes de Maat. “Het moet niet ingewikkeld worden. Wij willen regelrust en regeleenvoud.”
Bron: skipr.nl
